Vorige week heb ik een bijzondere rondleiding gemaakt door Dordrecht. Geen touristische route, maar een route langs opvanghuizen/zorg voor de dak-en thuislozen. Van het Leger des Heils tot het diaconaal aandachtscentrum. Allemaal bijzondere initiatieven om mensen in nood te helpen. Vaak geïnitieerd door een paar mensen die zich aangesproken voelden door de nood van mensen. En die groep is groot in Nederland! Mensen die geen adres meer hebben, geen id-kaart. Deze mensen ‘bestaan’ in Nederland niet. Zolang je geen adres hebt, kom je nergens voor in aanmerking. Wat me telkens weer opviel is, dat de mensen die dit werk doen, niet boven deze mensen staan maar naast hen.
Je hebt zo snel een bepaald oordeel over dak- en thuislozen, ik in ieder geval wel. Maar de medewerkers werken vanuit de gedachte: ‘Het zou mij ook kunnen overkomen. Ik ben geen haar beter, en zijn we niet allemaal afhankelijk van Gods genade.’ Ik vond het buitengewoon inspirerend om al die verschillende organisaties te leren kennen die zich inzetten voor deze kwetsbare medemens. Het was ook mooi om te ontdekken dat vanuit zoveel verschillende kerken allerlei mensen zich inzetten voor dit werk, ook uit de Wijnstok! Hartelijke groet, Peter Barmentlo