Op het moment dat ik dit schrijf lees ik net op nu.nl dat de persconferentie een week vervroegd is. We voelen het allemaal wel aankomen. De berichten zijn tot nu toe nog steeds niet goed. Je wordt er niet goed van! We waren als maatschappij net weer een beetje op gang gekomen, we waren in de kerk ook net een beetje op de rit, iedereen kon weer komen, maar in de afgelopen weken moesten we alweer terug naar 100, en hoe gaat dit verder? De spanningen nemen toe in de samenleving, we lijken elkaar steeds minder te kunnen vinden…
Ik las ergens: We missen in onze samenleving veerkracht. De wetenschappelijke raad voor regeringsbeleid (WRR) publiceerde vorig jaar een rapport met als titel ‘Kwetsbaarheid en veerkracht’. Ze riepen de overheid op de nationale veerkracht te versterken. De regering maakte de keuze om vanaf het begin te wijzen op de individuele verantwoordelijkheid. Tijdens de eerste lockdown werkte dit nog, later niet meer, en nu ook niet meer. Zou het kunnen dat het ons ontbreekt aan veerkracht?
Veerkracht begint juist daar waar je het niet meer volhoudt. Iemand die veerkracht toonde tijdens de WOII, was minister-president Winston Churchill. Met zijn bekende toespraken sprak hij mensen moed in. Zijn lijfspreuk was: ‘We’ll never surrender’. Met die woorden in hun achterhoofd gingen duizenden jongens de oorlog in, en hebben ze gevochten op de stranden, op de landingsplaatsen, op de velden en in de straten, met die inzet: we zullen het nooit opgeven.
De vastberadenheid van Churchill hielp Engeland door de moeilijke periode van de oorlog heen. Ik las ergens dat Churchill deze dingen kon zeggen, omdat de maatschappij nog doordrenkt was van de christelijke traditie. Veerkracht ontstaat volgens Churchill vanuit twee dingen: geloof in de uiteindelijke overwinning (het kwaad zal overwonnen worden) en acceptatie van het feit dat de weg daarnaartoe lang en moeilijk is.
Veerkracht is vanuit het geloof gezien een geschenk, genade. Er is een Heer die deze veerkracht telkens weer geeft (psalm 37:23,24). In de dienst van zondag 5 december staan we verder stil bij dit thema.
Peter Barmentlo